ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ’ಹೋಯ್ ಬೆಂದಗಾಳೂರ್’ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ’ಇಂಡಿಯಾ ಟುಡೇ ಯಾವ ಮಟ್ಟಕ್ಕಿಳಿದಿದೆ ನೋಡಿ’ ಲೇಖನವನ್ನು ನೋಡಿ ಗಲಿಬಿಲಿಗೊಂಡೆನು. ತಮ್ಮ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ’ಇಂಡಿಯಾ ಟುಡೆ’ಯು ತನ್ನ ಸಪ್ಲಿಮೆಂಟ್ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಮಪ್ರಚೋದಕ ಚಿತ್ರಗಳಿಂದೊಡಗೂಡಿದ ಐಷಾರಾಮಿ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಕುರಿತಾದ ಲೇಖನಗಳನ್ನು ನಮ್ಮ ಬುದ್ದಿಜೀವಿ ಪತ್ರಕರ್ತ/ಸಾಹಿತಿ ಸಂಪಾದಕರು ಹೀಗಳೆದು ಬರೆದಿದ್ದರು. ತಮ್ಮ ’ಹೋಯ್ ಬೆಂದಗಾಳೂರ್’ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ರೌಡಿಯಿಸಂ, ಕ್ರೈಂ, ರೇಪ್, ಮರ್ಡರ್ ಗಳನ್ನು ವಿಜೃಂಭಿಸಿ ಬರೆದೇ ಈ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಬೆಳೆದಿರುವ ಈ ಮಹಾಶಯರು ಇದನ್ಯಾಕೆ ಹೀಗಳೆದರೆಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು. ವಿಕೃತ ಮನಸ್ಸುಗಳು, ’ರತಿವಿಜ್ಞಾನ’ದಂತಹ ಕೆಳಮಟ್ಟದ ಪತ್ರಿಕೆ ದೊರಕದೆ ಚಡಪಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ ’ಹೋಯ್ ಬೆಂದಗಾಳೂರ್’, ’ಪೋಲೀ(ಸ್) ನ್ಯೂಸ್’ ಮುಂತಾದ ಪತ್ರಿಕೆಗಳು ಪರ್ಯಾಯವಾಗಿ ಆ ಗ್ಯಾಪ್ ಅನ್ನು ತುಂಬಿ ವಿಕೃತತೆಯನ್ನು ತೃಪ್ತಿಪಡಿಸಿಯೇ ಈ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಬೆಳೆದುವೆಂಬುದನ್ನು ಯಾರೂ ಅರಿಯರೆ?. ಕಾಲಕ್ರಮೇಣ ’ಹೋಯ್ ಬೆಂದಗಾಳೂರ್’ ತನ್ನ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವನ್ನು ಬದಲಿಸಿಕೊಂಡಿರಬಹುದು. ಆದರೆ ಇಂದು ಕನ್ನಡದ ಯುವಜನತೆ ರೌಡಿಯಿಸಂ ಕಡೆಗೆ ತೀವ್ರ ಆಕರ್ಷಿತಗೊಂಡಿರುವುದರಲ್ಲಿ ’ಹೋಯ್ ಬೆಂದಗಾಳೂರ್’ ಕೊಡುಗೆ ಗಣನೀಯವಾಗಿದೆಯೆಂಬುದನ್ನು ಇದರ ಸಂಪಾದಕರು ಮರೆತಿರಬೇಕು.
ಈಗಲೂ ಅದೆಂತದೋ ಸುಡುಗಾಡು ಕ್ರೈಂ...... ಧಾರಾವಾಹಿಯನ್ನು ತೆಗೆಯುತ್ತ, ಕೀಳುಮಟ್ಟದ ಗೂಂಡಾಗಿರಿ ಸಿನೆಮಾಗಳಲ್ಲಿ ನಟಿಸುತ್ತ ತಮ್ಮ ತಿಕ್ಕಲುತನವನ್ನು ಮೆರೆಯುತ್ತಿರುವ ಈ ಬುದ್ದಿಜೀವಿ ಪತ್ರಕರ್ತ ಕಂ ಸಾಹಿತಿ ಕಂ ನಟ, ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಮಕ್ಕಳಿಂದ ಮುದುಕರಾದಿಯಾಗಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಲೈಫ್ ಕೋಚ್ ರಂತೆ ಪೋಸ್ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಹೃದಯ ಚೆಕ್ ಮಾಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಿರೆಂದೋ, ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಲೈಫ್ ಸ್ಟೈಲ್ ಬದಲಾಯಿಸಿಕೊಳ್ಳಿರೆಂದೋ, ಹುಡುಗಿಯರು ತಮ್ಮ ಬಾಯ್ ಫ್ರೆಂಡ್ ಗಳನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಿರೆಂದೋ ಇಲ್ಲ ಗೃಹಿಣಿಯರು ತಮ್ಮ ಗಂಡಂದಿರ ನೆತ್ತಿಯನ್ನು ಕುಕ್ಕಿರೆಂದೋ ಉಚಿತ ಸಲಹೆ ಕೊಡುತ್ತಾರೆ. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೇ ದಿಢೀರೆಂದು ಅವರಲ್ಲಿನ ಕೀಳರಿಮೆ ಎದ್ದಾಗ ಇನ್ಫಿಯ ನಾರಾಯಣಮೂರ್ತಿಯವರನ್ನೋ ಅಥವಾ ಯು. ಆರ್. ಅನಂತಮೂರ್ತಿಯವರನ್ನೋ ಹೀಗಳೆದು ತಮ್ಮನ್ನು ಸಮಾಧಾನಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು, ಮಗದೊಮ್ಮೆ ಗರ್ವದ ಮದವೇರಿದಾಗ, ಬದುಕಿದ್ದರೆ ಒಂದು ಕೈ ನೋಡಿಯೇ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ ಎಂದು ಲಂಕೇಶ್ ರನ್ನು ಜರೆದು, ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ನೇರ ತಮ್ಮ ಲೆವೆಲ್ ಅನ್ನು ಇಂಟರ್ ನ್ಯಾಶನಲ್ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡುಹೋಗಿ ಬಿಲ್ ಗೇಟ್ಸ್, ಕ್ಲಿಂಟನ್ ರನ್ನೋ ಅಥವಾ ಒಟ್ಟಾರೆ ಅಮೆರಿಕಾವನ್ನು ಮೂದಲಿಸಿ ತಮ್ಮ ಲೆವೆಲ್ ಅನ್ನು ಐಟಿ/ಬಿಟಿಯಂತೆ ಗ್ಲೋಬಲ್ ಆಗಿ ಸಮೀಕರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ತಮ್ಮನ್ನು ವಿಶ್ವದ ಒಬ್ಬ ವಿಶಿಷ್ಟ ಬುದ್ದಿಜೀವಿಯಂತೆ ಚಿತ್ರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ವಿಷಾದದ ಸಂಗತಿಯೆಂದರೆ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ವಿಕೃತ ಪ್ರೇಮಿಯೊಬ್ಬನ ಆಸಿಡ್ ದಾಳಿಗೆ ತುತ್ತಾಗಿ ಇವರ ಸಹಾಯಹಸ್ತವನ್ನು ಪಡೆದಿರುವ ಮುಗ್ಧ ಯುವತಿಯೋರ್ವಳಿಗೆ ಈ ಮಹಾಶಯರು ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಕ್ರೌರ್ಯವನ್ನು ವಿಜೃಂಭಿಸಿ ಭೂಗತರಾಗಿದ್ದ ರೌಡಿಗಳಿಗೆಲ್ಲ ’ನಾಯಕ’ ಪಟ್ಟ ಕಟ್ಟಿ, ಆ ವಿಕೃತಪ್ರೇಮಿಯಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ ಇಂದಿನ ಯುವಜನಾಂಗವೇ ಅಂತಹ ಕ್ರೌರ್ಯವನ್ನು ಮೆರೆಯುವ ರೌಡಿಯಿಸಂ ಗೆ ತೀವ್ರ ಆಕರ್ಷಿತರಾಗಿ ಅದನ್ನೇ ಮಾಡಹೊರಟಿರುವುದಕ್ಕೆ ಬೀಜ ನೆಟ್ಟಿದ್ದರೆಂಬುದನ್ನು ಅರಿಯದವಳಾಗಿದ್ದಾಳೆ.
ಹಾಗೆ ವಿಮರ್ಶಿಸುವುದಾದರೆ, ಕರ್ನಾಟಕದ ಇಂದಿನ ಸ್ಥಿತಿಗತಿಗಳಿಗೆ ಪತ್ರಕರ್ತರ (ದಿನಪತ್ರಿಕೆಗಳ) ಕೊಡುಗೆಯನ್ನೇ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ. ಸುಮ್ಮನೆ ಇಂದಿನ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಗಳ ಸುದ್ದಿಗಳೆಡೆ ಒಮ್ಮೆ ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸಿ ನೋಡಿ. ಸಂಪುಟ ವಿಸ್ತರಣೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಾದರೆ ಒಬ್ಬ ರಾಜಕಾರಣಿ ತಾನು ಪ್ರಬಲ ಕೋಮಿನವನೆಂದೂ ತನಗೆ ಅಬಕಾರೀ ಖಾತೆ ಬೇಕೆಂದು ಹೇಳಿದ್ದನ್ನೋ ಅಥವ ಮತ್ತೊಬ್ಬ ತಾನು ಹಿಂದುಳಿದ ವರ್ಗದವನೆಂದೋ ತನಗೆ ಪ್ರಮುಖ ಖಾತೆ ಬೇಕೆಂತಲೂ ಕೇಳುವುದನ್ನೋ ರೋಚಕವಾಗಿ ವರದಿಸುವ ಈ ಪತ್ರಕರ್ತರು ಕಡೆಯಪಕ್ಷ ಕೊನೆಗೊಂದು ಸಾಲಾದರೂ ತಮ್ಮ ವಿವೇಚನೆಯ ವಾಕ್ಯವನ್ನು ಸೇರಿಸಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಆ ರಾಜಕಾರಣಿಗೆ ಆ ಖಾತೆಯ ಕುರಿತಾದ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ, ಅನುಭವಗಳನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿಯೋ ಅಥವಾ ಆ ಖಾತೆಯಲ್ಲಿ ಅವನ ಉದ್ದೇಶ ಹೆಚ್ಚಿನ ಹಣ ಮಾಡುವುದೆಂದೋ ಒಂದು ವಾಕ್ಯವನ್ನಾದರೂ ಸೇರಿಸಿ, ಪ್ರಶ್ನಿಸಿ ಬರೆದರೆ ಎಷ್ಟೋ ಜನಜಾಗೃತಿಯನ್ನು ಮೂಡಿಸಬಹುದು. ಜಾತಿ ಪಂಗಡಗಳ ಸಂಘಗಳ ಸಭೆಗಳ ಕುರಿತು, ಬೇವಿನಮರದಲ್ಲಿ ಹಾಲು ಬರುವುದು, ಭಿಕ್ಷುಕನೊಬ್ಬ ಟ್ಯೂಬ್ ಲೈಟ್ ತಿನ್ನುವುದು, ತಲೆ ಕೆಟ್ಟ ಯಾವನೋ ಮರವೇರಿ ಕುಳಿತದ್ದು ಇನ್ನು ಮುಂತಾದ ವಿವೇಚನೆ, ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ ಇಲ್ಲದ ವರದಿಗಳಿಂದ ಜಾತೀಯತೆ ಮೂಢತೆಗಳನ್ನು ಪ್ರಮುಖಾಂಶವಾಗಿ ಮೆರೆಸುವರು. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಪಾಶ್ಚಿಮಾತ್ಯ ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಅನುಕರಿಸುತ್ತ ಜೂ ಒಂದರ ಹುಲಿ ನಾಲ್ಕು ಮರಿ ಹಾಕಿದ್ದು, ಒಬ್ಬ ಸಿನಿಮಾ ನಟ ಬಿರಿಯಾನಿ ತಿನ್ನುವುದೂ ಸುದ್ದಿಯಾಗುತ್ತವೆ. ನಿತ್ಯವೂ ಇಂತಹ ವರದಿಗಳನ್ನು ಓದಿದ ಜನರಲ್ಲಿ ಇನ್ನೆಲ್ಲಿಂದ ವಿವೇಚನೆಗಳು ಹುಟ್ಟುತ್ತವೆ?
ಗಮನಿಸಿ ನೋಡಿ, ಈ ವರದಿಗಾರರು ತಮ್ಮ ವರದಿಯನ್ನು ರೋಚಕಗೊಳಿಸುವ ಭರದಲ್ಲಿ, ’ಕುಮಾರಣ್ಣ’, ’ದಾವಣಗೆರೆ ದೊರೆ’, ’ಬಳ್ಳಾರಿ ಧಣಿ’, ’ಅಪ್ಪಾಜಿ’, ’ಅಮ್ಮ’, ’ನೀಲಿ ಕಣ್ಣಿನ ಹುಡುಗ’, ’ಮೇಡಂ’ ಇನ್ನು ಮುಂತಾದ ಪದಪ್ರಯೋಗದಿಂದ ಜನಗಳಲ್ಲಿ ಕೀಳರಿಮೆಯೆಂಬ ಮಾರಿಯನ್ನು ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಹಬ್ಬಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಸಮಾಜದ ಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯದ ಮೇಲೆ ಯಾವ ರೀತಿಯ ಪರಿಣಾಮಗಳಾಗಬಹುದೆಂಬ ಕಲ್ಪನೆಯೂ ಇಲ್ಲದೆ ತಮ್ಮ ವರದಿಗಳನ್ನು ರೋಚಕಗೊಳಿಸುತ್ತ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ಬಾಲಬಡುಕರೇ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ.
ವೃತ್ತಪತ್ರಿಕೆಗಳು ಪ್ರಸ್ತುತ ವಿದ್ಯಾಮಾನಗಳನ್ನು ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಿ ಜಾಗೃತಿ ಮೂಡಿಸುತ್ತಿವೆ ನಿಜ. ಆದರೆ ಈ ಪತ್ರಿಕೆಗಳು ಎಷ್ಟು ಜನರನ್ನು ಮುಟ್ಟುತ್ತಿವೆ? ಸಹಜವಾಗಿ ಹೆಚ್ಚು ಸರ್ಕ್ಯುಲೇಷನ್ ಇರುವ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಗಳೇ ಹೆಚ್ಚು ಜನರನ್ನು ಮುಟ್ಟುವುದು. ಆದ್ದರಿಂದ ಈ ಪತ್ರಿಕೆಗಳು ತಮ್ಮ ವರದಿಗಳನ್ನು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ವರದಿಸುತ್ತ, ದೇವೇಗೌಡರ ಬಾಲಬಡುಕರು ಅವರನ್ನು ’ಅಪ್ಪಾಜಿ’ಯೆಂದೋ, ಕುಮಾರಸ್ವಾಮಿಯನ್ನು ’ಕುಮಾರಣ್ಣ’ನೆಂದೋ, ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ಸಿಗರು ಸೋನಿಯಾರನ್ನು ’ಮೇಡಂ’ ಎಂದೋ ಗುಲಾಮರಂತೆ ಕರೆದರೆ ಕರೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಬಿಟ್ಟು ತಮ್ಮ ಪಾಡಿಗೆ ತಾವು ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಸುಶಿಕ್ಷಿತ ಶೈಲಿಯಲ್ಲಿ ಬರೆದರೆ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೋ ಕೀಳರಿಮೆ ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ.
ವಿಷಾದ:
ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟಿಷರಿಂದ ಭ್ರಷ್ಟ ನೇತಾರರಿಗೂ, ಬಲಾಢ್ಯರಿಗೂ ಸ್ವೇಚ್ಚಾಚಾರ (ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವಲ್ಲ) ಹಸ್ತಾಂತರಗೊಂಡು ದಿನಪತ್ರಿಕೆಗಳು ಜನಸಾಮಾನ್ಯರಿಗೆ ಈ ಪುಢಾರಿಗಳ, ಬಲಾಢ್ಯರ ದಾಸ್ಯವನ್ನು ಪ್ರಸರಿಸುವ ಮಾಧ್ಯಮವಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿತಗೊಳ್ಳುತ್ತಿವೆಯೇನೋ ಎಂದಿನಿಸುತ್ತಿದೆ.
ನಿಜಕ್ಕೂ "ಭಾರತ ಪ್ರಕಾಶಿಸುತ್ತಿದೆ!"
ಕುಟಿಲ ಬುದ್ದಿಜೀವಿಗಳ ಓಲಾಟ
ಕಳೆದೆರಡು ವಾರಗಳ ಹಿಂದೆ ಮಠಾಧೀಶ್ವರರೋರ್ವರ ಅಧಿಕಾರ ಹಸ್ತಾಂತರದ ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನು ಕುರಿತು ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಿದ್ದ ನಮಗೆ, ಈಗ ಸಾಹಿತಿಗಳ ವಲಯದಲ್ಲಿ ಮೂಡಿರುವ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯ ಈ ವಾರದ ಅಂಕಣವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಅಧಿಕಾರ ಹಸ್ತಾಂತರವೇ ಸುದ್ದಿಗೆ ಗ್ರಾಸವಾಗಿದ್ದರೂ ಇಲ್ಲಿ ಅದು ನೆಪ ಮಾತ್ರವಾಗಿ ಈ ಲೇಖನದ ಮುಖ್ಯಾಂಶ ಬೇರೆಯದೇ ಆಗಿದೆ.
ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಚಾಮರಾಜನಗರದ ಜಿಲ್ಲಾ ಕಸಾಪ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಹಿರಿಯ ಸಾಹಿತಿ ಹಂಪನಾ ಅವರು ಸಭೆಯನ್ನು ಉದ್ದೇಶಿಸಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತ ಸಮ್ಮಿಶ್ರ ಸರಕಾರದ ಪಾಲುದಾರ ಜೆಡಿಎಸ್ ಪಕ್ಷವು ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಹಸ್ತಾಂತರಿಸದಿದ್ದರೆ ತಾವು ವಿಧಾನಸಭೆಯ ಮುಂದೆ ನಿರಶನ ಹೂಡುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿದ್ದನ್ನೂ ಮತ್ತು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದ ಕಸಾಪ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಚಂಪಾ ಅವರು ಇದನ್ನು ವಿರೋಧಿಸುತ್ತ "ಸಾಹಿತಿಗಳು ಮಾಡಲಿಕ್ಕಿರುವ ಅನೇಕ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೀಗೆ ಅನವಶ್ಯಕವಾಗಿ ರಾಜಕೀಯವನ್ನು ಮಾತನಾಡಬಾರದು" ಎಂದು ವಿರೋಧಿಸಿದರೆಂದು ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಓದಿದ ನನಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವೇನೂ ಆಗಲಿಲ್ಲ.
ಸರಿಯಾಗಿ ಯೋಚಿಸಿದರೆ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಬದ್ದತೆ ಮತ್ತು ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಹೊತ್ತ ಸಾಹಿತಿಗಳು ಸಾಮಾಜಿಕ ಕಳಕಳಿಗೆ, ಜನರಿಂದಾಗಲೀ, ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಂದಾಗಲೀ, ಮಠಾಧಿಪತಿಗಳಿಂದಾಗಲೀ, ಧೂರ್ತ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳಿಂದಾಗಲೀ ಅಥವಾ ಅಂತಹ ಧೂರ್ತರೇ ತುಂಬಿರುವ ಸರ್ಕಾರದ ಯಾವುದೇ ಮೂರ್ಖ ನಿರ್ಧಾರಗಳಿಂದಾಗಲೀ ಧಕ್ಕೆಯುಂಟಾದಾಗ ಅಥವ ಅಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯೊದಗಬಹುದೆಂಬ ಸುಳಿವು ಸಿಕ್ಕಾಗಲೆಲ್ಲ ದನಿಯೆತ್ತಿ ಜನಜಾಗೃತಿಗೊಳಿಸುವುದೂ ಮತ್ತು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹೋರಾಡುವುದೂ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯುತ ಸಾಹಿತಿಗಳ ಕರ್ತವ್ಯವೇ ಆಗಿದೆ.
ನಮ್ಮ ಬುದ್ದಿಜೀವಿಗಳು ಹರೆಯದ ಬಿಸಿರಕ್ತದ ಹುರುಪಿನಲ್ಲಿ ಸಮಾಜದ ಹುಳುಕುಗಳನ್ನೆತ್ತಿ ತೋರಿಸುತ್ತ ತಮ್ಮ ಬರವಣಿಗೆಯಿಂದ ಕ್ರಾಂತಿಯನ್ನೇ ಮೆರೆದು, ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಅಂದಿನ ಯುವಪೀಳಿಗೆಗೆ ಮಾದರಿಯೆನಿಸಿ, ಯುವಜನಾಂಗದ ಅಘೋಷಿತ ’ರ್‍ಓಲ್ ಮಾಡೆಲ್’ಗಳೆನಿಸಿದ್ದ ಈ ಬುದ್ದಿಜೀವಿ ಸಾಹಿತಿಗಳು ವಯಸ್ಸಾದಂತೆ ಬಿಸಿ ಆರಿ, ಯಾವುದೇ ಒಬ್ಬ ಮಾಮೂಲೀ ವ್ಯಕ್ತಿಯಂತೆ ತಮ್ಮ ಆಸ್ತಿ, ಅಂತಸ್ತು, ಪ್ರತಿಷ್ಟೆ, ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳ ಉನ್ನತಿ ಮತ್ತು ಅಧಿಕಾರದಾಹಗಳ ದಾಸರೇ ಆಗಿ ಮಾರ್ಪಾಟಾಗಿದ್ದಾರೆ.
ಇತ್ತೀಚಿನ ನಮ್ಮ ಬುದ್ದಿಜೀವಿ ಸಾಹಿತಿಗಳ ವರ್ತನೆಯನ್ನೇ ಗಮನಿಸಿ. ಬಹುಪಾಲು ಬುದ್ದಿಜೀವಿಗಳು ಜವಾಬ್ದಾರಿಯುತವಾಗಿ ವರ್ತಿಸದೆ ವಿವೇಚನೆಯಿಲ್ಲದೆ ಜಾತ್ಯಾತೀತ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳನ್ನು ಮೀರಿಸುವಷ್ಟು ’ಓಲೈಕೆ’ ಗೆ ಶರಣಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಒಂದು ಕೋಮಿನ ಜನ ಪೂಜಿಸುವ ದೇವತೆಗಳನ್ನು ಕಾಮಪ್ರಚೋದಕವಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸಿದ ಎಂ. ಎಫ್. ಹುಸೇನ್ ರನ್ನು ಅಪ್ರತಿಮ ಕಲಾಕಾರರೆಂದೂ ಮತ್ತೊಂದು ಕೋಮಿನ ದೇವನನ್ನು ಚಿತ್ರಿಸಿದ ನೆದರ್ ಲ್ಯಾಂಡಿನ ವ್ಯಂಗಚಿತ್ರಗಾರನನ್ನು ಕೋಮು ಗಲಭೆಯ ಪ್ರಚೋದಕನೆಂದೂ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದ ಸಮನ್ವಯವನ್ನು ಮೆರೆಯುವುದು, ಇದನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದವರನ್ನು ’ಚಡ್ಡಿ’ ಗಳೆಂದು (ಚಿದಾನಂದಮೂರ್ತಿಗಳನ್ನು ಜರೆದಂತೆ) ಜರೆಯುವುದು, ಒಂದೆಡೆ ಬದಲಾಗುತ್ತಿರುವ ಸಾಮಾಜಿಕ, ಆರ್ಥಿಕ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯ ಅರಿವಿದ್ದು ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಮಾಧ್ಯಮದ ಶಾಲೆಗಳಿಗೆ ಸೇರಿಸಿ, ಬಡ ಮಕ್ಕಳು ಬರುವ ಸರ್ಕಾರಿ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಬೋಧನೆಯನ್ನು ಸಲ್ಲದ ನೆಪಗಳನ್ನು ನೀಡಿ ವಿರೋಧಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಇಂದು ಕೃಷಿಕರು ಕೃಷಿಕಾರ್ಮಿಕರು ಸಿಗದೆ ನೊಂದು ಫಲವತ್ತಾದ ಭೂಮಿಯನ್ನು ಪಾಳು ಬಿಡುವಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಕರ್ನಾಟಕದ ಉದ್ದಗಲಕ್ಕೂ ಇದ್ದರೂ ಈ ನಿಜಪರಿಸ್ಥಿತಿಯ ಅರಿವಿದ್ದೂ ಇಲ್ಲದಂತೆ ಯಾವೊತ್ತೋ ಸತ್ತು ಇತಿಹಾಸವಾಗಿ ಇಂದಿನ ಸಾಮಾಜಿಕ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗೆ ಅಪ್ರಸ್ತುತವೂ ಅಭಾಸವೂ ಆದ ನಕ್ಸಲ್ (ಆದರ್ಶ?) ವಾದವನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸುತ್ತಿರುವ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ನಗಬೇಕೋ ಅಳಬೇಕೋ ತಿಳಿಯದು.
ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ ಪ್ರಶಸ್ತಿಗಳ ಲಾಬಿಗೋ, ಪ್ರಚಾರದ ಹಪಾಹಪಿಗೋ, ತಮಗೊಂದು ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರೀ ಸೈಟು ಗಿಟ್ಟಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂದೋ ಅಥವಾ ತಮ್ಮೊಳಗೆ ಅವಿತಿರುವ ಕುಟಿಲ ಕಾಮನೆಯ ಕಡಿತದ ದೆಸೆಯಿಂದಲೋ ಇಂದು ಕನ್ನಡದ ಬಹುತೇಕ ಬುದ್ದಿಜೀವಿ ಸಾಹಿತಿಗಳು ಸೆಕ್ಯುಲರ್ ಪದದ ನಿಜ ಅರ್ಥವನ್ನು ’ಓಲೈಕೆ’ ಗೆ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸಿ, ತಮ್ಮ ಅನುಕೂಲಕ್ಕನುಗುಣವಾಗಿ ಸೆಕ್ಯುಲರ್ ಪದವನ್ನು ತಿರುಚಿ, ಈ ಬುದ್ಧಿಜೀವಿ ಸಾಹಿತಿಗಳನ್ನು ತಮ್ಮ ’ರೋಲ್ ಮಾಡೆಲ್’ ಗಳೆಂದು ಬಗೆದು ಬೆಳೆದ ಯುವ ಜನಾಂಗವು ತಮ್ಮ ಅಂದಿನ ’ರ್‍ಓಲ್ ಮಾಡೆಲ್’ಗಳ ಬಗೆಗೆ ಅಸಹ್ಯ ಪಡುವಷ್ಟು ಲದ್ಧಿಜೀವಿಗಳೆನಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಇಂತಹ ಮೂರ್ಖರನ್ನು ’ರ್‍ಓಲ್ ಮಾಡೆಲ್’ಗಳೆಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆವೆಲ್ಲಾ ಎಂದು ಕೊರಗುತ್ತಿರುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಹಂಪನಾ ಅವರು ದನಿಯೆತ್ತಿ, ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳ ಸಾಮಾಜಿಕ ವಚನಬದ್ಧತೆಯನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿ, ಸಾಹಿತಿಗಳಿಗೆ ತಕ್ಕುದಾದ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಮಾಡಹೊರಟಿರುವುದು ಒಂದು ಅತ್ಯಂತ ಸಮಾಧಾನಕರ ಬೆಳವಣಿಗೆ.
ಯಾಕೋ ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ನೋಡಿದರೆ, ಕನ್ನಡ ಸಾರಸ್ವತ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಬರೆದಂತೆ ಬಾಳಿ, ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿದ್ದನ್ನು ಜೀವಿಸಿದ ಏಕೈಕ ನಿಜ ಬುದ್ದಿಜೀವಿ ಸಾಹಿತಿಗಳಾದ ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಯುವಜನಾಂಗಕ್ಕೆ ಹೆಮ್ಮೆಯ ಮಾದರೀ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿದ್ದ ಶ್ರೀ ಪೂರ್ಣಚಂದ್ರ ತೇಜಸ್ವಿಯವರು ಇನ್ನೂ ಬಹುಕಾಲ ನಮ್ಮೊಂದಿಗಿರಬೇಕಿತ್ತು ಎನಿಸುತ್ತದೆ.
ವಿನೋದ:
ಸಾಹಿತಿ ಚಂಪಾ ರವರಿಗೆ ಅವರದೇ ಸಾಹಿತ್ಯ ಶೈಲಿ ಚುಟುಕು ಮಾದರಿಯ ಕುಟುಕು.
ಚಂಪಾ,
ನೀವೇನಾ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿತ್ವತೆಯ ಪಂಪ
ಇಲ್ಲಾ ಹಾಗೆಂದುಕೊಂಡವರ ಪಿಂಪಾ? (ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಪದ)
ಹಾಗಿದ್ದರೆ ನಿಮಗಿದೆ ನಮ್ಮ ಅನುಕಂಪ,
ಚಂಪಾ.
ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಚಾಮರಾಜನಗರದ ಜಿಲ್ಲಾ ಕಸಾಪ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಹಿರಿಯ ಸಾಹಿತಿ ಹಂಪನಾ ಅವರು ಸಭೆಯನ್ನು ಉದ್ದೇಶಿಸಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತ ಸಮ್ಮಿಶ್ರ ಸರಕಾರದ ಪಾಲುದಾರ ಜೆಡಿಎಸ್ ಪಕ್ಷವು ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಹಸ್ತಾಂತರಿಸದಿದ್ದರೆ ತಾವು ವಿಧಾನಸಭೆಯ ಮುಂದೆ ನಿರಶನ ಹೂಡುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿದ್ದನ್ನೂ ಮತ್ತು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದ ಕಸಾಪ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಚಂಪಾ ಅವರು ಇದನ್ನು ವಿರೋಧಿಸುತ್ತ "ಸಾಹಿತಿಗಳು ಮಾಡಲಿಕ್ಕಿರುವ ಅನೇಕ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೀಗೆ ಅನವಶ್ಯಕವಾಗಿ ರಾಜಕೀಯವನ್ನು ಮಾತನಾಡಬಾರದು" ಎಂದು ವಿರೋಧಿಸಿದರೆಂದು ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಓದಿದ ನನಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವೇನೂ ಆಗಲಿಲ್ಲ.
ಸರಿಯಾಗಿ ಯೋಚಿಸಿದರೆ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಬದ್ದತೆ ಮತ್ತು ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಹೊತ್ತ ಸಾಹಿತಿಗಳು ಸಾಮಾಜಿಕ ಕಳಕಳಿಗೆ, ಜನರಿಂದಾಗಲೀ, ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಂದಾಗಲೀ, ಮಠಾಧಿಪತಿಗಳಿಂದಾಗಲೀ, ಧೂರ್ತ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳಿಂದಾಗಲೀ ಅಥವಾ ಅಂತಹ ಧೂರ್ತರೇ ತುಂಬಿರುವ ಸರ್ಕಾರದ ಯಾವುದೇ ಮೂರ್ಖ ನಿರ್ಧಾರಗಳಿಂದಾಗಲೀ ಧಕ್ಕೆಯುಂಟಾದಾಗ ಅಥವ ಅಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯೊದಗಬಹುದೆಂಬ ಸುಳಿವು ಸಿಕ್ಕಾಗಲೆಲ್ಲ ದನಿಯೆತ್ತಿ ಜನಜಾಗೃತಿಗೊಳಿಸುವುದೂ ಮತ್ತು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹೋರಾಡುವುದೂ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯುತ ಸಾಹಿತಿಗಳ ಕರ್ತವ್ಯವೇ ಆಗಿದೆ.
ನಮ್ಮ ಬುದ್ದಿಜೀವಿಗಳು ಹರೆಯದ ಬಿಸಿರಕ್ತದ ಹುರುಪಿನಲ್ಲಿ ಸಮಾಜದ ಹುಳುಕುಗಳನ್ನೆತ್ತಿ ತೋರಿಸುತ್ತ ತಮ್ಮ ಬರವಣಿಗೆಯಿಂದ ಕ್ರಾಂತಿಯನ್ನೇ ಮೆರೆದು, ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಅಂದಿನ ಯುವಪೀಳಿಗೆಗೆ ಮಾದರಿಯೆನಿಸಿ, ಯುವಜನಾಂಗದ ಅಘೋಷಿತ ’ರ್‍ಓಲ್ ಮಾಡೆಲ್’ಗಳೆನಿಸಿದ್ದ ಈ ಬುದ್ದಿಜೀವಿ ಸಾಹಿತಿಗಳು ವಯಸ್ಸಾದಂತೆ ಬಿಸಿ ಆರಿ, ಯಾವುದೇ ಒಬ್ಬ ಮಾಮೂಲೀ ವ್ಯಕ್ತಿಯಂತೆ ತಮ್ಮ ಆಸ್ತಿ, ಅಂತಸ್ತು, ಪ್ರತಿಷ್ಟೆ, ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳ ಉನ್ನತಿ ಮತ್ತು ಅಧಿಕಾರದಾಹಗಳ ದಾಸರೇ ಆಗಿ ಮಾರ್ಪಾಟಾಗಿದ್ದಾರೆ.
ಇತ್ತೀಚಿನ ನಮ್ಮ ಬುದ್ದಿಜೀವಿ ಸಾಹಿತಿಗಳ ವರ್ತನೆಯನ್ನೇ ಗಮನಿಸಿ. ಬಹುಪಾಲು ಬುದ್ದಿಜೀವಿಗಳು ಜವಾಬ್ದಾರಿಯುತವಾಗಿ ವರ್ತಿಸದೆ ವಿವೇಚನೆಯಿಲ್ಲದೆ ಜಾತ್ಯಾತೀತ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳನ್ನು ಮೀರಿಸುವಷ್ಟು ’ಓಲೈಕೆ’ ಗೆ ಶರಣಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಒಂದು ಕೋಮಿನ ಜನ ಪೂಜಿಸುವ ದೇವತೆಗಳನ್ನು ಕಾಮಪ್ರಚೋದಕವಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸಿದ ಎಂ. ಎಫ್. ಹುಸೇನ್ ರನ್ನು ಅಪ್ರತಿಮ ಕಲಾಕಾರರೆಂದೂ ಮತ್ತೊಂದು ಕೋಮಿನ ದೇವನನ್ನು ಚಿತ್ರಿಸಿದ ನೆದರ್ ಲ್ಯಾಂಡಿನ ವ್ಯಂಗಚಿತ್ರಗಾರನನ್ನು ಕೋಮು ಗಲಭೆಯ ಪ್ರಚೋದಕನೆಂದೂ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದ ಸಮನ್ವಯವನ್ನು ಮೆರೆಯುವುದು, ಇದನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದವರನ್ನು ’ಚಡ್ಡಿ’ ಗಳೆಂದು (ಚಿದಾನಂದಮೂರ್ತಿಗಳನ್ನು ಜರೆದಂತೆ) ಜರೆಯುವುದು, ಒಂದೆಡೆ ಬದಲಾಗುತ್ತಿರುವ ಸಾಮಾಜಿಕ, ಆರ್ಥಿಕ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯ ಅರಿವಿದ್ದು ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಮಾಧ್ಯಮದ ಶಾಲೆಗಳಿಗೆ ಸೇರಿಸಿ, ಬಡ ಮಕ್ಕಳು ಬರುವ ಸರ್ಕಾರಿ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಬೋಧನೆಯನ್ನು ಸಲ್ಲದ ನೆಪಗಳನ್ನು ನೀಡಿ ವಿರೋಧಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಇಂದು ಕೃಷಿಕರು ಕೃಷಿಕಾರ್ಮಿಕರು ಸಿಗದೆ ನೊಂದು ಫಲವತ್ತಾದ ಭೂಮಿಯನ್ನು ಪಾಳು ಬಿಡುವಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಕರ್ನಾಟಕದ ಉದ್ದಗಲಕ್ಕೂ ಇದ್ದರೂ ಈ ನಿಜಪರಿಸ್ಥಿತಿಯ ಅರಿವಿದ್ದೂ ಇಲ್ಲದಂತೆ ಯಾವೊತ್ತೋ ಸತ್ತು ಇತಿಹಾಸವಾಗಿ ಇಂದಿನ ಸಾಮಾಜಿಕ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗೆ ಅಪ್ರಸ್ತುತವೂ ಅಭಾಸವೂ ಆದ ನಕ್ಸಲ್ (ಆದರ್ಶ?) ವಾದವನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸುತ್ತಿರುವ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ನಗಬೇಕೋ ಅಳಬೇಕೋ ತಿಳಿಯದು.
ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ ಪ್ರಶಸ್ತಿಗಳ ಲಾಬಿಗೋ, ಪ್ರಚಾರದ ಹಪಾಹಪಿಗೋ, ತಮಗೊಂದು ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರೀ ಸೈಟು ಗಿಟ್ಟಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂದೋ ಅಥವಾ ತಮ್ಮೊಳಗೆ ಅವಿತಿರುವ ಕುಟಿಲ ಕಾಮನೆಯ ಕಡಿತದ ದೆಸೆಯಿಂದಲೋ ಇಂದು ಕನ್ನಡದ ಬಹುತೇಕ ಬುದ್ದಿಜೀವಿ ಸಾಹಿತಿಗಳು ಸೆಕ್ಯುಲರ್ ಪದದ ನಿಜ ಅರ್ಥವನ್ನು ’ಓಲೈಕೆ’ ಗೆ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸಿ, ತಮ್ಮ ಅನುಕೂಲಕ್ಕನುಗುಣವಾಗಿ ಸೆಕ್ಯುಲರ್ ಪದವನ್ನು ತಿರುಚಿ, ಈ ಬುದ್ಧಿಜೀವಿ ಸಾಹಿತಿಗಳನ್ನು ತಮ್ಮ ’ರೋಲ್ ಮಾಡೆಲ್’ ಗಳೆಂದು ಬಗೆದು ಬೆಳೆದ ಯುವ ಜನಾಂಗವು ತಮ್ಮ ಅಂದಿನ ’ರ್‍ಓಲ್ ಮಾಡೆಲ್’ಗಳ ಬಗೆಗೆ ಅಸಹ್ಯ ಪಡುವಷ್ಟು ಲದ್ಧಿಜೀವಿಗಳೆನಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಇಂತಹ ಮೂರ್ಖರನ್ನು ’ರ್‍ಓಲ್ ಮಾಡೆಲ್’ಗಳೆಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆವೆಲ್ಲಾ ಎಂದು ಕೊರಗುತ್ತಿರುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಹಂಪನಾ ಅವರು ದನಿಯೆತ್ತಿ, ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳ ಸಾಮಾಜಿಕ ವಚನಬದ್ಧತೆಯನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿ, ಸಾಹಿತಿಗಳಿಗೆ ತಕ್ಕುದಾದ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಮಾಡಹೊರಟಿರುವುದು ಒಂದು ಅತ್ಯಂತ ಸಮಾಧಾನಕರ ಬೆಳವಣಿಗೆ.
ಯಾಕೋ ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ನೋಡಿದರೆ, ಕನ್ನಡ ಸಾರಸ್ವತ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಬರೆದಂತೆ ಬಾಳಿ, ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿದ್ದನ್ನು ಜೀವಿಸಿದ ಏಕೈಕ ನಿಜ ಬುದ್ದಿಜೀವಿ ಸಾಹಿತಿಗಳಾದ ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಯುವಜನಾಂಗಕ್ಕೆ ಹೆಮ್ಮೆಯ ಮಾದರೀ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿದ್ದ ಶ್ರೀ ಪೂರ್ಣಚಂದ್ರ ತೇಜಸ್ವಿಯವರು ಇನ್ನೂ ಬಹುಕಾಲ ನಮ್ಮೊಂದಿಗಿರಬೇಕಿತ್ತು ಎನಿಸುತ್ತದೆ.
ವಿನೋದ:
ಸಾಹಿತಿ ಚಂಪಾ ರವರಿಗೆ ಅವರದೇ ಸಾಹಿತ್ಯ ಶೈಲಿ ಚುಟುಕು ಮಾದರಿಯ ಕುಟುಕು.
ಚಂಪಾ,
ನೀವೇನಾ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿತ್ವತೆಯ ಪಂಪ
ಇಲ್ಲಾ ಹಾಗೆಂದುಕೊಂಡವರ ಪಿಂಪಾ? (ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಪದ)
ಹಾಗಿದ್ದರೆ ನಿಮಗಿದೆ ನಮ್ಮ ಅನುಕಂಪ,
ಚಂಪಾ.
Subscribe to:
Posts (Atom)